8
یـه جـایـی خـونـده بـودم آدم یـا بـایـد تـو زنـدگـی یـه نفـر بـاشـه یـا نبـاشـه . نـه اینکـه هـی بـاشـه ، هـی نبـاشـه . هـی بـاشـه ، هـی نبـاشـه ...
1
انگار ایـن قـالب ُ از روح ِ مـن طـرح زدن . نمـی تـونـم دل بکنـم ازش . و هم چنیـن از روزانه نـویسـی . حـالـا روزانـه هـم نشـد ، هفتگـی ! آذر 93 تـا الـان هیـچی ننـوشتـم ! ینـی کلمـه ای تـو ذهنـم نبـود بـرای تـایـپ کـردن . حـرف ـا جلـوی چشـم ـم رژه میـرفتـن ولـی مـن نـمـی تـونستـم بیـان ـشون کنـم . فقـط نـوشتـن نبـود . حـرف زدن هـم . نمـی دونـستـم چطـوری بـایـد حـرف بـزنـم . افکـارم منسـجـم نمـیشـد . یکـی دو بـار هـم وبلـاگ ثبـت کـردم ولـی بعـد ِ چـنـد روز حـذف شـدن . نـوشتـه هـام ُ کـه مـی خـونـدم بیشتـر متـوجـه آشفتگـی ـم میشـدم . بـرای فـرار از تـرس ـا و روزمـرگـی ـا ، اتفـاق ـایـی کـه افتـاده بـودن و نمـی خـواستـم بـاور کنـم ، خـودم ُ از فـکـر کـردن دور مـی کـردم . علـاوه بـر ایـن ـا دیگـه نمـی تـونستـم متـنـی رو بخـونـم . ذهن ـم ی ِ جـا متمـرکـز نمیشـد تـا بتـونـم ی ِ متـن ِ سه خـطـی رو تجـزیـه و تحلیـل کنـم . تـو ایـن مـدت بیشتـر کلمـه ـهـا از ذهـن ـم پـر کشیـدن و رفتـن امـا بـا ایـن حـال بـاز مـی خـوام بنـویسـم . از روزمـرگـی ـهـام شـروع مـی کنـم . شـایـد بـا مـزخـرف ـتـریـن نـوع ِ نـوشتـن ! ولـی تنـهـا راهـیـه کـه مـی تـونـه کمـک کنـه بـه وضعیـت فعـل ـیـم .